„Ne ruši sve mostove, možda češ se vratiti“ reči su pesme našeg nobelovca Ive Andrića. Kroz našu prestonicu prostire se 10 mostova, koji spajaju i razdvajaju, preko kojih se odlazi, ali i vraća.
Mostovi kao večiti simbol neraskidivih veza, sa jednim dubokim značenjem, danas čine neizostavan funkcionalni deo naše brze svakodnevnice. Preko njih prelazimo svakoga dana, na njima nervozno stojimo zaglavljeni u saobraćaju, ali da li ih dovoljno poznajemo i cenimo?
Prvi drumski most između Beograda i Zemuna otvoren je 1934. godine, a tada se zvao po kralju Aleksandru Prvom koji je ubijen u oktobru iste godine. Mnogi hroničari Beograda navode da je to bio najlepši most u Beogradu. Međutim, u želji da spreči napredovanje nacista, ovaj most je srušila Vojska Kraljevine Jugoslavije tokom Aprilskog rata. Na stubovima ovog mosta, pored kojih Beograđani i dan-danas prolaze, godine 1952. počinje izgradnja novog, Brankovog mosta.
Na ovom projektu radila su čuvena jugoslovenska preduzeća u saradnji sa stručnjacima iz tadašnje SR Nemačke. Most je bio otvoren 1956. godine. Zvanični naziv mosta bio je „Most bratstva i jedinstva“, međutim ovaj naziv nije zaživeo među sugrađanima.
Po kom Branku je dobio most ime?
Ovaj most premošćava reku Savu, i spaja Novi Beograd sa starim centrom grada, a većina Beograđana veruje da je naziv dobio po Branku Ćopiću, koji je svoj život tragično skončao skočivši sa njega.
Međutim, most predstavlja produžetak Brankove ulice, koja nosi naziv po našem čuvenom pesniku Branku Radičeviću, tako bi ova teorija o imenu mosta bila sasvim logična.
Brankov most nekoliko puta je bio rekonstruisan, zbog naglog razvoja prestonice sa leve obale Save, pa je tako 2006. godine postavljen i biciklistički lift. Prvobitno je bio sive boje, ali nakon što su mnogi uvideli da ta nijansa nije odgovarajuća, prefarban je u plavu boju po kojoj ga svi i razaznajemo.
Izvor: Blic
